برای مهدیه و مهراد عزیزم

زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است ....   سهم من هرچه که هست ....   من به اندازه این سهم نمی اندیشم ...   وزن خوشبختی من وزن رضایتمندیست ...   شاید این راز  همان رمز کنار آمدن و سازش با تقدیر است ...   زندگی فهم نفهمیدن هاست ...   زندگی پنجره ایی باز به دنیای وجود ...   تا که این پنجره باز است ...   جهانی با ماست   ...

یادمان بشد از امروز خطایی نکنیم     گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم   پر پروانه شکستن هنر انسان نیست   گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم   یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم   وقت پر پر شدنش ساز و نوایی نکنیم   یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند   طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم   ...

زندگی مثل یک پیانو است..... کلیدهای سفید آن شادی بخش و کلید های سیاه آن غمناک هستند..... اما فقط زمانی که کلیدهای سفید و سیاه پیانو با هم نواخته میشوند میتوان آهنگ زندگی را شنید. ...